نگرانی‌های تازه از امنیت روانی دانش‌آموزان در مدارس
پرونده تعرض به چند دانش‌آموز پسر توسط معلم دبستانی در منطقه دولت‌آباد شهرری، بار دیگر مسئله نظارت در محیط‌های آموزشی و فرآیند گزینش معلمان را به چالش کشیده است.
ماجرای تلخ در دبستان شهرری
در ابتدای سال تحصیلی ۱۴۰۳، گزارشی تکان‌دهنده از دبستانی در محدوده دولت‌آباد منتشر شد. طبق بررسی‌های اولیه، معلمی که از سال ۱۳۹۹ و از طریق آزمون استخدامی وارد آموزش‌وپرورش شده بود، متهم به تعرض به چند دانش‌آموز در نمازخانه مدرسه شده است.
این اتفاق پس از شکایت والدین و اعلام به مدیر مدرسه، به اخراج معلم خاطی انجامید.
سابقه بدرفتاری؛ زنگ خطر نادیده گرفته‌شده
پیش از وقوع این حادثه، والدین چندین‌بار از تنبیه بدنی و بدرفتاری این معلم با دانش‌آموزان شکایت کرده بودند. با این حال، هشدارها از سوی مدیر مدرسه نادیده گرفته شد تا اینکه اتفاق تلخ در فضای نمازخانه مدرسه رقم خورد.
گفته می‌شود این معلم ظاهر موجهی داشته و فرآیند گزینش رسمی را نیز طی کرده بوده است.
نقش نظارت هوشمند در پیشگیری از تخلفات
این رویداد بار دیگر سوالاتی جدی درباره فقدان نظارت مؤثر در فضاهای آموزشی مطرح کرده است. به‌ویژه، نبود دوربین در فضاهای عمومی مانند نمازخانه، شرایط وقوع تخلفات را تسهیل می‌کند.
اگرچه نصب دوربین باید با رعایت حریم خصوصی دانش‌آموزان همراه باشد، اما نظارت هوشمندانه در کلاس‌ها و فضاهای عمومی مدرسه می‌تواند نقش بازدارنده‌ای ایفا کند.
لزوم ورود دستگاه قضایی
با توجه به اینکه این جرم دارای جنبه عمومی است و آسیب روانی و اجتماعی آن تنها به خانواده‌های قربانی محدود نمی‌شود، ورود مدعی‌العموم به پرونده ضروری است.
مطابق قانون، در مواردی که آسیب‌دیدگان توان یا امکان شکایت مستقیم ندارند، دادستان می‌تواند به‌عنوان مدعی‌العموم ورود کرده و روند قضایی را پیگیری کند.
آموزش‌وپرورش نیازمند بازنگری فوری در گزینش معلمان است
این حادثه بار دیگر نشان داد که سلامت روانی، تربیتی و رفتاری معلمان باید پیش از ورود به کلاس درس با دقت و حساسیت بررسی شود. صرف قبولی در آزمون علمی برای معلم شدن کافی نیست؛ جامعه نیازمند معلمانی امن، دلسوز و آگاه به مسئولیت خطیر تربیت فرزندان این مرز و بوم است.
