استادِ استادان؛ میراثی ماندگار در تعلیم و تربیت

معلمی که چراغ راه نسل‌ها بود
زنده‌یاد استاد اسماعیل نوذریان، از چهره‌های درخشان تعلیم و تربیت، پس از بیش از هفت دهه تدریس و پرورش شاگردان در آذرماه امسال دار فانی را وداع گفت. وزارت آموزش و پرورش به پاس خدمات ارزشمند او، لقب «استادِ استادان» را به وی اعطا کرد.

اهمیت تعلیم و تربیت در فرهنگ ایرانی و اسلامی
در نظام آموزشی پویا، فرهنگیان و استادان نقشی کلیدی دارند. در آیه ۱۶۴ سوره آل عمران به نقش معلمان حقیقی اشاره شده است. همچنین فردوسی در شاهنامه بر جایگاه تعلیم و تربیت تأکید دارد:
“به منزل رسید آنک پوینده بود / رهی یافت آن کس که جوینده بود”

زندگی‌نامه علمی و حرفه‌ای استاد نوذریان
استاد نوذریان در سال ۱۳۱۳ در اردبیل متولد شد و تحصیلات خود را تا مقطع فوق لیسانس در فرهنگ عربی و علوم قرآنی در دانشگاه تهران ادامه داد. او سال‌ها به تدریس در مدارس، دانشسراها، دانشگاه‌های اردبیل و تبریز پرداخت و در تأسیس رشته‌های معارف اسلامی و الهیات نقش بسزایی داشت.

ویژگی‌های متمایز استاد نوذریان
۱. دانش وسیع و تدریس نوآورانه
استاد نوذریان نه‌تنها دروس تخصصی را تدریس می‌کرد، بلکه اطلاعات علمی گسترده‌ای در اختیار شاگردانش می‌گذاشت.
۲. اخلاق و منش معلمی مثال‌زدنی
وی فردی باوقار، متواضع و متعهد بود که با دانشجویان خود رابطه‌ای پدرانه داشت.
۳. تأثیرگذاری در تربیت نسل‌های آینده
او نه‌تنها معلمی برجسته، بلکه مربی‌ای الهام‌بخش بود که بسیاری از شاگردانش را به مسیر آموزش سوق داد.

استاد نوذریان در خاطره شاگردان و همکاران
چهره‌های فرهنگی همچون دکتر مسروره مختاری، استاد اصغر تقی‌زاده شکیبا و استاد حسن رستم‌زاده منصور از تأثیر عمیق استاد نوذریان بر تربیت نسل‌ها یاد می‌کنند. او با روش‌های تدریس منحصربه‌فرد و اخلاق نیکو، یکی از انگیزه‌های اصلی بسیاری از معلمان امروز بوده است.

میراث ماندگار استاد نوذریان
به نوشته اخبار فرهنگیان ، از استاد نوذریان آثار ارزشمندی همچون کتاب «اشعار، منشات و نامه‌های شیخ عبدالحمید صحرایی» و ترجمه بخش‌هایی از «مذاهب التفسیر الاسلامی» به یادگار مانده است.

بزرگداشت استاد؛ ادای احترام به معلمی بی‌بدیل
در چهلمین روز درگذشت این استاد فرهیخته، مراسم باشکوهی با حضور مقامات علمی و فرهنگی برگزار شد تا از مقام والای این معلم تأثیرگذار تجلیل شود.
نام استاد نوذریان جاودانه خواهد ماند، زیرا معلمان واقعی هیچ‌گاه از یادها نخواهند رفت.