کیهان ریشه مشکلات کشور را کشف کرد: شادی کودکان در مدارس

واکنش انتقادی به تمرکز یک رسانه بر موضوع حاشیه‌ای «شادی و رقص در مدارس» در شرایطی که نظام آموزشی با کمبود معلم، تراکم کلاس، افت کیفیت و معضلات بنیادی‌تری دست به گریبان است.

تمرکز بر حاشیه به جای متن
در شرایطی که مجلس و جامعه معلمان فریاد افزایش حقوق، تعیین تکلیف نیروهای نهضتی و حق‌التدریس را سر داده‌اند، وقتی تراکم بالای کلاس‌ها کیفیت آموزش را پایین می‌آورد، وقتی کمبود شدید معلم و فرسودگی مدارس به بحران تبدیل شده و افت چشمگیر یادگیری و رتبه‌های بین‌المللی زنگ خطر را به صدا درآورده، انتخاب «رقص و موسیقی در جشن‌های مدرسه» به عنوان «ریشه مشکلات» یا «خیانت تربیتی»، بیش از آنکه راهگشا باشد، انحرافی از مسائل اصلی است.

پرسش‌های بی‌پاسخ
به نوشته اخبار فرهنگیان، این نوع اولویت‌بندی رسانه‌ای این پرسش‌ها را به ذهن متبادر می‌سازد:
– آیا بحران‌های ساختاری، معیشتی و مدیریتی آموزش و پرورش، که مستقیم بر آینده میلیون‌ها دانش‌آموز اثر می‌گذارد، موضوعیت کمتری از نحوه برگزاری یک جشن دارد؟
– آیا «شادی» و ایجاد فضایی جذاب برای کودکان، که خود می‌تواند در یادگیری و سلامت روان آنان موثر باشد، به خودی خود یک «هدف تربیتی» مهم محسوب نمی‌شود؟ آیا مشکل، ذات شادی است یا می‌توان برای محتوای آن چارچوب‌های تربیتی تعریف کرد؟
– وقتی معلمی با حقوق ناکافی انگیزه و آرامش روانی برای تربیت کیفی را ندارد، آیا حساسیت به «نوع موسیقی جشن مدرسه» او را در اولویت حل مشکلات قرار می‌دهد؟

آسیب‌های انحراف از مسیر اصلی
این نگاه حاشیه‌محور، ضمن بی‌اهمیت جلوه دادن مطالبات جدی فرهنگیان، سبب می‌شود افکار عمومی و نهادهای تصمیم‌گیر از پرداختن به ریشه‌های واقعی بحران در آموزش و پرورش منحرف شوند. مسائلی مانند:
– نظام ناکارآمد ارزشیابی و کنکور
– شکاف عمیق آموزشی بین مناطق مختلف
– نبود منابع کافی برای تجهیزات و بازسازی مدارس
– کهنه بودن برخی محتوای درسی و روش‌های تدریس

در جستجوی ریشه‌های واقعی
به جای جست‌وجوی ریشه مشکلات در شادی‌های کنترل‌نشده کودکان، شاید زمان آن رسیده که نگاه‌ها را به سوی ریشه‌های عمیق‌تری معطوف کنیم: سیاست‌گذاری‌های کلان اقتصادی و آموزشی، تخصیص ناعادلانه بودجه، مدیریت ناکارآمد و بی‌توجهی به جایگاه واقعی معلم. حل این مشکلات است که می‌تواند فضایی سالم، شاد و درعین حال تربیتیِ واقعی را در مدارس ایجاد کند، نه صرفاً حذف و منع شادی‌های کودکانه.

به نظر شما اولویت‌های فوری و واقعی نظام آموزش و پرورش کشور چیست؟ آیا پرداختن به چنین موضوعات حاشیه‌ای، کمک کننده است یا انحراف از مسیر اصلی؟ دیدگاه خود را با ما به اشتراک بگذارید.